Maurycy Klemens Zamoyski b. 1911 d. 2005

From Rodovid PL

Osoba:784414

Ród	Zamoyscy
Płeć	Kobieta
Imię i nazwisko (po urodzeniu)	Maurycy Klemens Zamoyski
Rodzice ♂ Maurycy Klemens Zamoyski [Zamoyscy] b. 30 lipiec 1871 d. 5 maj 1939 ♀ Maria Róża Sapieha [Sapieha] b. 1884 d. 1969
Wiki-strona	wikipedia:pl:Maurycy_Zamoyski

Lista wydarzeń

1911 urodzenie: Польша

ślub: ♂ Артур Тарновский [Тарновские]

2005 śmierć: Канада

Notatki

Maurycy Klemens Zamoyski (ur. 30 lipca 1871 w Warszawie, zm. 5 maja 1939 w Klemensowie) – polityk, dyplomata, działacz społeczny, wiceprezes Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu, członek Komitetu Narodowego Polskiego (1914-1917) [1],hrabia, XV ordynat na Zamościu.

Pochodził z hrabiowskiej rodziny herbu Jelita. W 1906 został wybrany do I rosyjskiej Dumy Państwowej. Posiadał jeden z największych majątków ziemskich w całej RP. W reakcji na rosyjską odezwę do Polaków z sierpnia 1914 roku, w specjalnej depeszy do wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa wyraził głębokie wzruszenie orędziem.

Był ambasadorem RP w Paryżu w latach 1919–1924; przez 7 miesięcy od 19 stycznia 1924 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych.

Był kandydatem prawicy i kontrkandydatem Gabriela Narutowicza na urząd Prezydenta RP w 1922. Zgodnie z Konstytucją marcową wyboru Prezydenta dokonywało Zgromadzenie Narodowe. Mimo, że Maurycy Zamoyski prowadził w pierwszej i następnych turach głosowań, w ostatecznym glosowaniu otrzymał 227, a Gabriel Narutowicz 289 głosów.

Członek, wiceprezes (1902–1907), prezes (1907–1919) komitetu budowy pomnika Fryderyka Chopina w Warszawie.

Jego synem był Jan Tomasz Zamoyski – ostatni XVI ordynat na Zamościu, senator i Marszałek Senior Senatu II kadencji. Wnuk, Marcin Zamoyski, był prezydentem Zamościa, wojewodą zamojskim i przewodniczącym Rady Miejskiej Zamościa.

Граф, депутат 1-й ГД [Государственная дума Российской империи] от Люблинской губернии.

Поляк, римско-католического вероисповедания, дворянин, из аристократической семьи. Получил домашнее образование, окончил гимназию в Лешне (Познань) и университет в Германии. По окончании учебы поселился в Варшаве, где занялся конным спортом. Участвовал в общественной жизни. Основатель Варшавской школы изящных искусств. Председатель Варшавского сельскохозяйственного общества, Варшавского филармонического общества. Входил в комитеты по установке в Варшаве памятников Ф. Шопену и А, Мицкевичу. Член Комиссии по созданию проекта о земском самоуправлении в Царстве Польском. С 1900 оказывал финансовую поддержку польской Национальной лиге, с 1905 ее член. В 1905 вошел в Главное правление польской Национально-демократической партии. Землевладелец (свыше 220 тысяч га).

20.4.1906 избран в 1-ю ГД от общего состава выборщиков Люблинского губернского избирательного собрания. Входил в Польское коло. Подписал заявление 27 членов 1-й ГД от Царства Польского о законодательстве Российской империи, в том числе об Основных государственных законах.

Отказался выставить свою кандидатуру на выборах во 2-ю ГД. Член Опекунского совета Польской школы «Матица» («Отчизна»).

В 1-ю мировую войну вошел в Национальный польский комитет. После оккупации Польши в 1915 выехал в Киев, в 1916 - в Западную Европу, посетил Лондон и Париж. Проводил встречи с польскими эмигрантами, выступавшими за независимость Польши. В 1918 в его парижской квартире проживали члены польской делегации, участвовавшие в Парижской мирной конференции.

С 1919 первый посол Польши во Франции. В 1920-х годах играл значительную политическую роль в независимой Польше. С 1924 министр иностранных дел. С 1927 отошел от политической деятельности, занимался управлением своими имениями. Умер от аневризмы сердца.